Zes lessen voor samenwerken in oorlogstijd
In anderhalve maand lijkt ons land, waar polderen, afstemmen en overleggen in ons DNA verankerd ligt, fundamenteel veranderd. Over de coronacrisis wordt gesproken als een strijd en de oorlogsmetafoor wordt niet alleen door wereldleiders Trump en Macron gebruikt, maar ook door Nederlandse politici, artsen en ziekenhuisbestuurders. Wanneer we de oorlogsmetafoor serieus nemen en we werkelijk in een oorlog zijn beland tegen corona, wat betekent dat dan voor de wijze waarop we met elkaar samenwerken, en voor de professionals die samen de werkelijke strijd leveren? Wat betekent het voor bestuurders en politici die de strategie uitzetten in deze oorlog en wat wordt de samenwerkingsrelatie van partijen ná de oorlog
De afgelopen vijftien jaar heb ik veel verschillende samenwerkingsverbanden begeleid; van fusies en partnerships in de gezondheidszorg tot cao-onderhandelingen en cross-sectorale allianties. Van huis uit ben ik historicus en kijk ik altijd naar het heden met de bril en ervaringen van het verleden. Stel dat we echt in oorlog zijn met het coronavirus, wat kunnen we dan leren van oorlogen die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden? In dit artikel beantwoord ik op basis van historisch onderzoek die vraag en kom daarmee tot de zes lessen voor samenwerken in oorlogstijd:
- De vijand van je vijand is je nieuwe beste vriend;
- Niet alle belangen van alle partijen zijn even belangrijk;
- Hiërarchisch leiderschap is noodzakelijk;
- Persoonlijk vertrouwen is meer waard dan honderd contracten;
- Organiseer de samenwerking op basis van expertise en kameraadschap;
- Een succesvol samenwerkingsverband in de strijd is geen garantie voor succes in vredestijd.
| Auteur(s) | Robin Bremekamp |
Gerelateerd
Content die aansluit bij 'Zes lessen voor samenwerken in oorlogstijd'