Drie vormen van netwerksturing

De eerste vorm van sturing is zelfsturend. De sturing van het netwerk is gedeeld over de partijen in het netwerk. Deze vorm, zo beargumenteren Provan & Kenis, is vooral passend in netwerk waarin partijen veel onderling vertrouwen hebben en het aantal partijen beperkt is. Een nadeel van deze vorm is dat er iedere keer afstemming plaats moet vinden: wie doet wat en hoe doen wij het?

De tweede vorm van netwerksturing is de leidende organisatie. Een van de partijen neemt de regie; deze partij investeert meer tijd in de samenwerking dan de andere partijen. Deze vorm is passend bij grotere netwerken. Het nadeel van deze vorm is dat de leidende organisatie niet onafhankelijk is en daardoor de indruk kan wekken dat ze besluiten neemt die vooral in het eigen belang zijn.

De derde vorm van netwerksturing is de netwerk administratieve organisatie. Deze organisatie is niet een partij in de samenwerking: zij faciliteren het netwerk als onafhankelijke organisatie. Het nadeel van deze vorm is dat er een nieuwe organisatie is gecreerd en die gaat op zoek naar meer slagkracht en mandaat. Daarmee bestaat de kans dat de netwerk administratieve organisatie niet alleen meer in dienst staat van het netwerk en dat de deelnemers aan het netwerk steeds minder eigenaarschap voelen over het netwerk. Ze gaan achterover leunen.

De drie vormen van netwerksturing hebben hun eigen logica, voordelen en nadelen. Het is goed om hiervan bewust te zijn en bewust een keuze in te maken.